Mendeko borroka (Assalto a Roma)

Udalaitz

70eko hamarkadako Erroman kokatu du Fertxu Izquierdok bere lehen eleberria, zinema eta errealitatea lotuz

1972an heldu zen Bruce Lee Erromara, bere hirugarren filma zen The Way of the Dragon grabatzera. Chuck Norris borrokalari estatubatuarraren eta Leeren Koliseo aurreko norgehiagokarekin bukatzen da filma, borroka arteen zaleek mendeko borroka deitzen dutenarekin, eta hori hartu du Fertxu Izquierdok Pamiela argitaletxearekin atera duen bere lehen eleberriaren izenburutzat: Mendeko borroka (Assalto a Roma).

Ez da hori liburuan kontatzen den borroka bakarra, ordea, beste gatazka bat azaltzeko erabiltzen baita Leeren eta Norrisen artekoa: Italian 70eko hamarkadan izandakoa, hain zuzen ere: «faxismotik datorren gizarte baten eta gizarte justuago baten alde lanean dabilen jendearen arteko borroka». Boterea lortzera hel zitekeen alderdi komunista Italian (PCI), Izquierdoren iritziz, «estoldetako borrokengatik» izan ez balitz, eta gertaera horiek hartu nahi izan ditut abiapuntutzat.

Erroma erreala, eta zinematografikoa. Zinema eta errealitatea, fantasia eta historia etengabe elkar gurutzatzen baitira Izquierdoren eleberrian. Felliniren filmei eginiko keinuak, italiar kantagintza, gertakari historikoak, literatura, kantagintza... eta gastronomia hori guztia bilduz, mahaiaren edo Italiako jakiren baten inguruan garatzen baitira kontakizun guztiak. Hori da eleberriaren egitura ere, menu moduko bat, atalez atal; Antipasto, Primo Piatto, Secondo Piatto eta Contono.

Gure iritziz liburu atipikoa eta sorpresaz betea da, horretxegatik pasaden larunbatetik (09-11-27) prest dago bere ibilaldia hasteko Udalaitz mendian utzi baikenuen zuen gozamenerako.

Apokalipsia guztioi erakutsia

Pagasarri
Neolitikoan hasten den eta 2050. urtean amaitzen den idazlan honek, historia, politika eta sexua nahasten ditu, sorreran Euskal Herria gertaera akzidental bat izan zela proposatuz, baina, halaber, 2050. urtean independentzia lortuko duela aldarrikatuz— jakina, inork espero ez duen moduan. Euskal Herrian egun nagusi den errealismo serio eta nihilistaren aurka, Gabilondok ironia, kritika, barrea, irakurtzeko plazera eta guztiok barnean daramatzagun desira eta pasiorik indartsu eta ilunenak inbokatzen ditu.

Aulki bat elurretan

Gorbeia

Ez nuen bitan pentsatu. Idoiak esan zidanean Pilarrean Gorbeiara joango zela, pentsatu nuen liburua uzteko egun aproposa zela. Ez pentsa, Idoia ez da oso mendizalea, horrexegatik iruditu zitzaidan Uxue Alberdiren “Aulki bat elurretan” ezin hobea zela, nekatuz gero atsedena hartzeko parada izango baitzuen.

Hori dela eta, liburuaren lehengo orri zurian “Nork” jartzen duen tokian, Idoia ipini nuen, Idoia baita nire lagunaren izena, “Non” agertzen denean Gorbeia gehitu nuen, bertan utziko baitzuen, eta “Noiz” betetzean, urriaren 12a, eskribitu nuen. “Ene bada… hispanitate eguna” pentsatu nuen. Ondoren, Gorbeiako gurutzea espainiako banderarekin “apainduta” ikusi nuen, eta Xakilixutek azaltzen duen eszeptizismo keinua etorri zitzaidan burura, zerbait tokiz kanpo egongo balitz bezala, alegia. Jai eguna, zer dela eta, nik ez badut ezer ospatu behar. Eta jaiegunak sakratuak izan arren, horretan gustura joango nintzateke lanera pentsatu nuen. Eta hamaikagarren aldiz neure buruari galdetu nion ea noiz arte eman beharko dudan nire identitatea errebindikatzen.

Jatetxe dotore batean bazkaltzen ari nintzen, Anboto parean. Sakeleko telafonoari erreparatu nion. Idoia zen: “Gorbeian nago, liburua tontorrean utzi dut. Hotza egiten du, eta buzoia txiki-txikia da, espero dut denbora gutxi ematea barruan batere eroso ez baitago” . Eta halaxe izango dela ziur nago, Euskal Herrian bide guztiak Gorbeiara doaz eta.

Taldeko ekintza honi esker, aurten inoiz baino gehiago irakurri dut euskaraz. Hori dela eta, esango nuke momentuko euskarazko literaturak emakume izena duela, eta haiei guztiei (Uxue Alberdi, Karmele Jaio, Katixa Agirre, Eider Rodriguez) eskerrak eman nahi dizkiet euskaraz irakurtzen asko disfrutatu dudalako. Emakume gazteak dira eta istorio erakargarriak, hunkigarriak, hurbilak, eskaintzen dizkigute.

Ea zuek ere nik beste disfrutatzen duzuen bai mendira igotzen bai euskaraz irakurtzen!

Oraindik aurrera Gorbeian Harkaitz Canoren esanetan: Suedian girotutako istorio gazi-gozoak irakurleen esku.

Malenkonia arabiar bat

Udak ez gaitu oraindik utzi. Irailaren erdian gauden arren, azken egunetako termometroek ez dute erakutsi 30 gradutik behera jaisteko inolako asmorik eta, aurreikuspenen arabera, behintzat, ez dirudi epe laburrean aldaketa handirik espero dezakegunik. Egutegiari arrazoia eman beharko diogu, beraz: udan gaude oraindik, uda betean. Baina ez dakit berri pozgarri hau Hiru Erregeen Mahaiaren tontorreraino iritsi den. Zalantzetan nago. Izan ere, hemen goian, bat-batean, termometroaren 30ari azken zeroa galdu egin baitzaio laino artean, eta ez dirudi 3 bakartiari ere erraz eutsiko dionik gaurkoan.

Baina, hotza eta guztiz ere, Euskal Herriko gailurrean nago berriro iraileko egun goibel honetan. Tontorrean, beti bezala, Xabierren estatua aurkitu dut zain, urte batzuetatik hona aurrerantz eroria, beherantz begira, harkaitzen artean datozen mendizaleen urratsak zuzendu nahi balitu bezala; haren atzean Xabierko gazteluaren metalezko miniatura dago. Bere ondoan eseri naiz atseden bila eta buruak, berehala, aspaldiko beste iraileko egun batera egin dit ihes, mendi honetara lehenengo aldiz igo nintzen 1989ko iraila urruneko egunera.

Igoera bien artean hogei urte igaro dira, denbora luze. Gauza batzuk, ordea, ez dira erraz aldatzen eta, lehenengo igoera hartako argazkiak ikusita, ez dirudi orduko Hiru Erregeen Mahaiak gaurkoak baino kasu handiagorik egiten zionik urtaroen aldaketa ofizialari. Argazki horietako batean tontorrean ikusi dut neure burua: irudian gaztelutxoaren ondoan eserita nago, orain bezalaxe; larruzko mendi botak, txandal praka more lodiak eta "plumifero" itxurako jaka urdin argia daramatzat jantzita; buruan artilezko txano gorri-zuri-berdea daramat belarrietaraino ondo sartuta. Walyren euskal bertsioa! Baina urte hauetan mendirako ekipamenduan eman den bilakaera ez da argazki zaharrak agerian uzten duen bakarra; neguko arropak, laino itxia eta hotz aurpegia argi mintzo zaizkigu irudian: gaurkoan bezala, udaren arrastorik ez iraila urrun hartan ere Euskal Herriko sabaian.

Lehenengo igoeratik, bada, hogei urte igaro dira jada; eta beste horrenbeste joan zaizkigu Lizardi Mintza Taldea sortu zenetik. Horrexegatik, urteurren biak ospatu nahian, liburu bat ekarri dut nirekin, tontorrean uzteko asmoz: "Malenkonia arabiar bat", Abdela Taia idazle marokoar gaztearen lana. Rabat bero eta lehorrean hasten den istorioa erabat lekuz kanpo dagoela dirudi Xabierko gaztelutxoaren metalezko horma izoztuen artean. Baina, zorionez, liburuak ez du berton luze eman beharrik izango. Mendizale euskaldun batek interesa erakutsi du berehala Lizardi Mintza Taldearen "20 tontor 20 liburu" ekimenagatik eta, eleberria motxilan sartu ondoren, beherantz eraman du beste gailur batean utziko duela zin eginez.

Honela bada, beste hainbat liburuk tontorrez tontor asteak eta hilabeteak daramatzaten bitartean, gaur hasi da, hemen, Hiru Erregeen Mahaiaren gailurrean, malenkonia arabiarrak Euskal Herriko mendietan zehar egingo duen ibilbidea. Bidaia zoriontsua eta oparoa izan dezala!

Kalamidadeen liburua

Hiru erregeen mahaia
Hona hemen beste liburu baten bidaiaren hasiera. Ea noraino iristen den.

"Habitat", Toloñotik mundura

1989ko ekainaren egun sargoritsua izan zen hura. Igandea zen, bastidarrek euren lehenengo Araba Euskaraz ospatzen zuten –ordudanik beste pare bat edizio antolatu dituzte bertan- eta, euskal jaia aitzakia, dozena bat lagun elkartu eta Toloñoko haitz zurietaraino hurbildu ginen. Lizardi Mintza Talde jaio berriaren estreinako urratsak ziren haiek, gure lehenetariko mendi irteera.

Txango hartatik 20 urte igaro dira; tarte honetan gauza ugari aldatu dira munduan, baten bat onerako, diotenagatik; baina ez dirudi denboraren joan-etorriak Toloñori min handirik egin dionik; harresi zuriek, iparraldeko pagadiek eta goialdeko larre berdeek duela 20 urte utzi genituen bezala jarraitzen dute, gogoratzen ditugun bezain eder daude oraindik. Horrela hauteman ditugu, behintzat, aspaldiko irteera hartan izan ginen lagun bik mendiari egin diogun azkeneko bisitan.

Orduan bezala, honetan ere ekainaren beroa izan dugu bidaia kide mendian gora. Baina, oraingoan, ez da beroa izan tontorreraino lagundu gaituen bakarra: euskal liburu batek ere gurekin igo ditu Toloñora daramaten maldak. Lizardi Mintza Taldeak, urteurrena ospatzeko, "Hogei tontor, hogei liburu" ekimena antolatu du aurten, eta ekimen horretan ezin ahaztu Toloño, taldearen jaiotzaren lekuko izan zen mendia. Hortaz, "Habitat", Katixa Agirreren eleberria, motxilan sartu eta Toloñoko gailurreraino eraman dugu bertan mendiz mendi eramango duen abenturari hasiera eman diezaion.

Mendian behera hasi eta berehala tontorrera gure atzean iritsi den familia euskalduna ikusi dugu liburua hartzen. "Habitat" bidean dago, beraz, eta, gugandik urruntzen sumatzen dugun bitartean, Euskal Herriko beste tontor batean berriro aurkitzea zein ederra izango zen pentsatzen dugu. Ikusi arte, bada, "Habitat", eta bidaia ona izan.

Zoaz Infernura laztana

Anjel Lertxundiren liburua Gaztelumendi mendia Berreaga mendilerroan dago, Larrabetzu aldean. Mendi honek Txorierri eta Butroe haranak banatzen ditu.

Gaztelumendik 311 metroko altuera du.

Mendi honetan Espainiako Gerra Zibilaren hainbat aztarna dago. Izan ere, mendi hau Burdinezko Gerrikoan zegoen. Gainera, tropa faxistek gerrikoa mendi honetatik apurtu egin zuten.

Eta gaur Larrabetzuko ume ausarten taldea gailurreraino abiatu da “liburu ibiltaria” liberatzeko asmoz...

Arrakasta erabatekoa izan da, argazkietan ikus daitekeenez...

“Riomundo” Saioatik Urdaburura

Riomundo liburua Saioan topatu nuen irailean, orduan izan nuen zuen ekimen honen berri, eta oso obediente naizenez irakurri eta pasaden igandean Urdaburuko tontorrean utzi nuen.

Jon Maiaren lehengo eleberria dugu “Riomundo” eta bere familiaren istorioan oinarritzen da, frankismo garaiko bizi baldintzengatik Euskal Herrira etortzen den familia batean, alegia.

Liburua irakurtzeko gomendioa egiten dizuet, istorioa oso interesgarria baita, momentuko bizimodua eta buruhausteak isladatzen ditu, gainera kontutan hartu behar da Euskal Herriko familia askoren historia dela. Ondorioz, gure herriko historia eta gure aiton-amona askoren bizitzak hobeto ezagutzeko abagune aparta dela iruditzen zait.

Eleberria ez dago kronologikoki ordenatua eta hau izan daiteke liburuaren zailtasuna, hala ere, nahiko erraz ulertzen dela iruditzen zait. Beraz ANIMATU liburuaren ibilaldia eten ez dadin!

Pololoak

Kueto Rubio

Patxi Gallegoren "Pololoak" saileko bigarren alea Arazena Mendilerroan dagoen Kueto Rubio izeneko mendixka batean utzi dugu.

Komiki ausarta benetan eta guztiz gomendagarria.

Igande goizean (2009-11-4) eta bi saiakera egin ostean lortu dugu liburua uztea, aurreko asteburuan lainoa egon zen eta orain dela bi aste ehiztariak ziren inguruan. Kostata beraz, baina helburua beteta, ea hasitako bidaia ez den eteten.

Interesa baduzu irakurri komikiariburuz egindako analisia.

http://eibar.org/blogak/e-gorblog/archive/2006/12/05/131

Amaren eskuak

Elorritxogane mendia 721 m. (Laudio)
Izara gainean ditu amak eskuak. Geldi. Harrizkoak dirudite. Zainetako odola ur geldi bihurtu zaiola ematen du. Ospitalearen izena estaltzen dute haren eskuek, inguratzen zaionari non dagoen ezkutatu nahiko balio bezala. Lo egonda ere, inor ez arduratzeko ahalegina egingo balu bezala. Urtetan hamaika hasperen eta etsipen sukaldeko amantalean sikatuz gorde dituen modura, oihalean estanpatutako ospitale hitza ezkutatzen saiatzen ari da orain ama eskuekin. Baina behatzen artean hitzaren zati bat utzi du agerian. Tale. Eta Nereak irribarre egin du hau irakurtzean, tale hitzak ipuina esan nahi duelako bere senarraren hizkuntzan eta ingresatu zutenetik ama ere ipuin baten barruan bizi dela pentsatu duelako. Izoztuta geratu zaio ondoren irribarrea ezpainetan, amaren eskuei begira.

Bilbao-New York-Pagasarri

KORRIKAK utzitako biharamuna aitzakiatzat hartuta, Kirmen Uriberen “Bilbao-New York-Bilbao” Pagasarrin utzi dugu. Eta, noiz hobeto, Santua baino aisialdirako sakratua den aste bat datorrela ikusita.

Non daude ordea utzitako beste liburuak? Aske sentitu nahian mendiz-mendi ibiliko direlakoan nago. Sarritan, hala dela egiaztatu nahian, blogean sartzen naiz haien ibilbidearen pista bat irakurtzeko esperantzarekin, baina...alferrik. Hala ere, motxilatxoan liburua sartu dudanean ez nengoen etsituta ez horixe, ilusionatuta baizik.

Goibel zegoen zerua etxetik atera garenean, eta berehala grisari eusten, euri tanta batzuk sentitu ditugu buru gainean. Gu ikaratu nahian bazenbiltzatela zirudien, baina zertxobait gehiago behar zen gaur markatutako helburuari ez eusteko, eta aurrera jarraitu dugu. Pagasarrirako bidean lehenengo aldapa gogorrak hasi direnean ... hortzak estutu, pinoi ñimiñoa jarri –klick-klick-klick, sartu ote ditut zortziak jadanik?-eta aurrera jo dugu.

Goriko auzokideak, gurekin erreparatu gabe, baratzean lanean ziharduten uzta berrirako lurra prestatzen. Korrikan erabilitako Lizardiko kamiseta termikoak –ala teknikoak?- izerdia etengabe kanporatzen ziharduen. Gero, zirimiriarekin nahastuta, izerdi urtsua osatzen zuen, sinbiosi paregabe batean, non zein den zein jakitea ezinezkoa bihurtzen zen.
Mendizale batzuekin egin dugu topo –aupa, aupa- ez askorik ordea.

Pagasarrirako bideak 20 urte ukitu gabe egon eta gero, azkenean, konpondu dituzte. Baliteke aurtengo euriteak derrigortuta. Horri ezker, burua lurretik altxatzeko parada izan dugu, eta konturatu gara hemendik gutxira – ehun urte gutxi gora behera- Pagasarriko magalak berriro ere pagoen kolorekoekin jantziko direla, eta poztu egin gara. Eta poztu egin gara ere aterpea begiztatu dugunean eta harago, buzoia dagoen tokiraino abiatu gara gure misioa betetzeko asmoarekin. Buzoia liburuaren tamainakoa edo liburua buzoiaren tamainakoa? Batek daki.

Liburua ere bere termikoan sartu dugu, oraingoa plastikozkoa, bizirik badago ere, ez du transpiratu behar, eta bertan zain utzi dugu. Gero, aterpean, salda bero bana hartu beheko suari begira. Bilbao- Nueva York- Pagasarri. Zeregina bete dugu. Beste liburu bat lau haizetara zabaldu dugu. Goza dezazuela.

Arotzaren eskuak

Iturrigorri/Tologorri mendia (1.068 m)
Ia ezagutzen ez zuen aitonak herentzian mendian galdutako etxe bat utzi diola-eta, hara doa Ane Duhalde, ordura arteko bere bizimodu grisa eten nahian. Etxean, baina, deskubrimendu lazgarri bat egingo du, aitonaren iraganaz galdetzera behartuko duena.
Misterioaren sokak Frantziako Erresistentziaraino eramango du, II Mundu Gerraren garaian; berrogeitaka urte beranduago Europako hainbat lekutan gertaturiko hilketa sorta izugarri bat ere harrapatzen du, eta bere burua arriskuan egon litekeela sentituko du azkenik.
Bordeleko polizia erretiratu batekin saituko da Ane korapiloa askatzen, eta beste horrenbeste egitera gonbidatzen gaitu Alberto Ladron Aranak, suspensez eta ustekabez beteriko eleberri honetan.

Gau Ilunekoak

Soila mendia (Araba)
Gure liburu ibiltariekin jarraituz Joseba Sarrionaindiaren Gau Ilunekoak liburua Soila mendian utzi genuen, egun argiz.

Izenburuak abisua ematen digu ez dugula historio alaia irakurriko; zer bestela? Argia eta iluntasuna, horra historio labur eta xamur honetan agertzen zaigun bikotea.


Baten bat animatzen bada, Soila mendira Antoñana herritik igo daiteke; ibilbidea ederra eta liburua ez da mardula.

Ea ba!

MUGARRAN “SUA FALTA ZAIGU”

Otsailaren 15ean bigarren liburua askatu genuen: Katixa Agirreren “Sua falta zaigu”.

20 urte pasa dira Lizardi sortu zenetik, eta bide luze honetan une ezberdinak bizi izan ditugu. Inoiz, sua falta zitzaigula sentitu badugu ere, garretatik energia atera dugu aurrera jarraitzeko, eta horri ezker, oraindik ere, hemen gaude. Egia da, bide horretan pertsona batzuk erre egin direla, horrelakoetan ez da zaila erretzea. Gauzak ondo ateratzen direnean, arazorik ez, baina problemak sortzen direnean …Hala ere, Lizardik aurrera jarraitzen du, eta gehien bat pertsona bati ezker. Berari 20 urte luze hauetan inoiz ez zaio sua falta: eskerrik asko Josune.

Durangaldeak magia dauka. Bertako harrizko mendietan Euskal Herriko istorio zaharrak idatzita daude. Mugarrak ere, magia du. Bertatik Mariren gotorlekua begiztatu genuen, baita Gorbeian azken elurteek utzitako aztarna zuriak ere. Oraindik aurrera, pentsatu nuen, natura eta gizakia inoiz baino lotuago egongo dira. Oraindik aurrera, euriak, eguzkiak, txingorrak eta haizeak utzitako mezuak gizakien mezuarekin uztartuko dira eta hausnarketarako beta emango digute.

Igandean, aspaldiko partez eguzkipean, Katixaren “Sua falta zaigu” Mugarran utzi genuen. Pozik gaude denok erditu berri dugun ideia honekin. Reality showz beteriko mundu baldar honetan, sentiberak diren ideiak batzuen esker onerako izango direlakoan gaude eta.

Euskal Herriko mendiak euskaldunez bete ziren, eta susmo ona genuen. Halaxe izan zen, liburua utzi, eta handik minutu gutxira, adopzioan hartzeko prest azaldu ziren. Gainera, adopzio familiarekin kontent geratu ginen. Une batez errezeloz begiratu bagenien ere, motxilan gorde zutenerako, lasaituta geunden jadanik. “Badakizue -esan genien- irakurri, gozatu, eta Euskal Herriko beste mendi tontor batean utzi”. Eta horixe egingo duten konbentzimenduarekin gustura geratu ginen.

Euskara eta mendia Lizardiren identitateko seinak direla konturatu gara. Horrela sortu zen, euskalduna izan nahi zuen lagun talde bat mendira joateko elkartu zenean. Liburutegi ibiltaria martxan jarri da, eta badakigu ez dela geldituko. Sua piztu dugu eta jadanik ez zaigula faltako jakin badakigu. Mugarrako tontorretik Euskal Herria ederra zegoen behe-lainoz jantzita. Agian, akaso, hurrengo liburua zuk zeuk topatuko duzu.

Euskadi Irratiko elkarrizketa

Euskadi Irratiak Lizardi Mintza Elkartearen 20. urteurrena dela eta, Liburu ibiltaria ekimenari buruz elkarrizketa egin zuten Arratsaldeko Saioan. Martari egindako elkarrizketa entzungai daukazue ondorengo bideoan:

Berriako artikulua 2009-03-13

Bilboko Lizardi Mintza taldeak euskarazko hogei liburu utzi asmo ditu Euskal Herriko beste hainbeste tontorretan. Euskara eta mendia uztartu nahi dituzte elkartearen 20. urteurrenean.

Mendia, mugarik gabeko liburutegia

Ekaitz Agirre

Urte berezia da aurtengoa Bilboko Lizardi Mintza elkartearentzat, ez baititu alferrik bete hogei urte. Aisiarako ekintzak antolatu eta horietan euskararen erabilera indartzeko helburua izan du Lizardik hastapenetatik, eta mendiari lotutakoak izan dira ekintzetako asko eta asko. Naturaz eta naturan euskaraz gozatzeko aukera eman diete bilbotarrei.

Hogeigarren urteurrenaren harira, ospakizun eta ekitaldi uzta oparoa dute urte osoan; tartean Liburu ibiltaria ekimena. Denbora eta espazio mugarik gabeko liburutegi bihurtu asmo dituzte Euskal Herriko mendiak. Ekimen berezia da. Hogei mendi tontorretan hogei euskal idazleren beste hainbeste liburu utziko dituzte, eta haietako bat topatzen duen mendizaleari jarri diote egitekoa: irakur eta goza dezala aurrena, eta gozamen hori partekatu dezala, liburua beste mendi baten puntan utzita. Azken batean, bookcrossing-a, azken urteetan mundu osoan indar hartzen ari den ekimena, mendira eramateko saioa da; liburuen trukea bultzatzeko saioa.

«Iaz liburu bat topatu genuen Txamantxoia mendiaren tontorrean. Ondo babestuta zegoen, harri baten azpian. Oso ideia interesgarria eta polita iruditu zitzaigun, eta handik sortu dugu guk ekimena», azaldu du Lizardiko kide Jesus Apariciok. Bookcrossing mugimenduaren berri bazuten elkartean, eta mendian liburuak trukatzeko aukera badagoela iritzita jarri zuten abian Liburu ibiltaria. Lehenengoa duela bi aste utzi zuten, Zornotzako Belatxikieta mendiko tontorrean: Eider Rodriguezen Eta handik gutxira gaur. Liburuarekin batera ekimenaren berri ematen duen txarteltxoa utzi zuten, eta datozen aste eta hilabeteetan «askatuko» dituzte gainerako liburuak Euskal Herriko tontorretan. Dagoeneko egina dute liburuen zerenda txiki bat: Jon Maiaren Riomundo, Katixa Agirreren Sua falta zaigu, Kirmen Uriberen Bilbao-New York-Bilbao eta Karmele Jaioren Amaren eskuak daude, besteak beste.

Blog bat sortu dute elkartearen webgunean, eta parte hartzera eta blogean idaztera gonbidatu nahi dituzte mendizaleak -http://lizardimt.blogspot.com/-. «Konta dezatela liburua zer iruditu zaien, ekimena bera zer iruditzen zaien, non hartu duten liburua edota non utzi duten», dio Apariciok. Haiek idatzi dute Belatxikieta mendiko kontakizunaz gogoeta: «(...) Lehenengo liburua askatu dugu eta pozik geratu gara. Askatasunak ematen duen pozarekin. Pozik bai, baina baita kezkatuta ere. Gurasoek seme-alabei askatasuna ematean sentitzen duten kezkarekin. Hotza egiten zuen liburua askatu genuen egunean. Haize boladak zakarrak ziren, eta (...) poltsatxo barruan babestu genuen, hotzaz eta haizeaz anparatu nahian». Muga eta denborarik gabeko liburutegia ez ezik aterperik gabekoa izatearen gorabeherak. Katea ez dadila eten.

Liburua bere bakardadean

Belatxikieta mendia (Zornotza)

Lehenengo liburua askatu dugu eta pozik geratu gara. Askatasunak ematen duen pozarekin. Pozik bai, baina baita kezkatuta ere. Gurasoek seme-alabei askatasuna ematean sentitzen duten kezkarekin.Hotza egiten zuen liburua askatu genuen egunean.Haize boladak zakarrak ziren, eta izozteko marka “zuri” poltsatxo barruan babestu genuen, hotzaz eta haizeaz anparatu nahian.

Nork irudituko ditu liburuaren pertsonaiak? Nork emango dio bizitza liburu birjen honi? Aire bolada batek galderak zabaldu zituen Euskal Herrira. Momentu hunkigarria izan zen benetan.

Bertan historiko batzuk bildu ziren, Josune, “lehenda”, Joseba, Frasko eta Juankar, besteak beste, eta denbora eta lanaren poderioz, historiko bihurtu diren beste batzuk, Koldo, Jesus, Itziar, Arantza...eta Rakel eta Klemen ere, beste era batera, baina gurekin egon ziren. Denok, orain dela hogei urte bezain sasoian eta gogotsu daudela erakutsi zuten. Mateo Alemanek esaten zuen bezala: “Gaztaroa ez da bizitzaren etapa bat, arimaren izaera baino “.

Gero, mundu zabalean zehar, eta Euskal Herrian zer esanik ez, horrelako ekintzak ospatzen diren moduan, sagardotegi batera bapo bazkaltzera elkarrekin joan ginen.

20 urtean gure aukera euskaraz egin dugulako, korrika hamaseigarrenaren urte honetan, “20 urte 20 liburu” ekimen honi, ongi etorria eman genion.

Portzierto, Joan Maiak Korrika 16.erako egindako proiekzioa benetan ederra eta hunkigarria bere xumetasunean. Ez galdu. Eta hemendik, eskerrik asko Jon Maia eta bere taldekideei.

Liburu Ibiltaria

Ongietorria eman nahi dizugu liburuen maitaleen komunitatera. "LIBURU IBILTARIA" zer den zure buruari galdetuko diozu. Denbora eta espazioa zeharkatzen duen abentura bat da. Muga geografikoak ezagutzen ez dituen irakurleen talde bat da. Atsegin al dituzu liburuak? Ondo, gure kideek askatzen dituzten liburuak dohainik dira..., baina liburuak askatzearen ekintza bera da abentura honen bihotzera iristen dena. Liburuak elkar trukatzen inoiz ez da kitzikagarriagoa izan "LIBURU IBILTARIA"-rekin baino. Gure helburua, besterik gabe, mundu osoa liburutegia bihurtzea da.
Foro honetan, aurkitu duzun liburuari buruzko iritzia eman ahal duzu: kritika, puntuazioa eta gomendioak.

20 urte 20 liburu

Lizardi Mintza Elkarteko kideentzat urte berezia da aurtengoa. Orain dela 20 urte elkartea sortu zen, eta ez da lan makala halako elkarte batek hogei urte betetzea. Lagun batek bere liburuan idatzi zuen bezala: “Lizardik euskara eta gozamena elkartzen ditu”. Eta hori da, hain zuzen ere, gure helburua: gustuko ekintzak partekatuz –mendia, kirola, musika edota kultura-, euskararen erabilera bultzatzea. 20. urteurrena dela eta, 20 mendi tontorretan 20 euskal idazleren liburu utzi ditugu. Hauetariko bat topatuz gero, hona hemen egin beharrekoa:

• Irakurri eta gozatu, eta gozamen hori konpartitzeko...
• …beste mendi tontor batean utzi beste mendizale irakurle batek irakur dezala.
• Gure web orrian sartu eta konta iezaguzu non topatu eta non utzi duzun eta, nahi izanez gero, irakurritako liburu eta baita ekimen honen inguruan zure iritzia jakinarazi. Bene-benetan eskertuko dizugu.